زندگی تسلسل بادکنکهاست

همه ی بادكنك ها روزی می تركند . حقایق و رویاهای زندگی چون بادكنكی است كه كودكی در دست گرفته و به دنبال خود می كشد.
كودك با شنیدن صدای تركیدن بادكنكش به گریه می افتد ، اما بعد به دنبال بادكنك تازه ای می گردد . زندگی تسلسل بادكنك هاست...!

ابرصورتی / علیرضا محمودی ایرانمهر

برگرفته از صفحه "قطعه ای از یك كتاب"

چهارشنبه 2 شهریور 1390 - 11:12:08 PM

عضویت در گوهردشت
رمز عبورم را فراموش کردم

نظر ها

farshad

http://ardaviraf.gegli.com

ارسال پيام

چهارشنبه 2 شهریور 1390 11:54:05 PM

میدونی بستگی داره زندگی در نگاه تو چه بخشی از دنیای پیرامونت را شامل بشه اینکه تو در تصور به زندگی به عنوان یک باد کنک نگاه می کنی تصوری هست که در ناخود آگاه تو جایگاه ویژه ای پیدا کرده هر موقع تونستی این باد کنک را تغییر بدی میبینی میتونی یک شاخه گل زیبا را در دست به جای یک باد کنک نگه داری اون وقت پروانه زیاد پیدا میشه که روی اون شاخه گل با تو حرف بزنه و تو از شنیدنش احساس زنده بودن پیدا کنی تصور اشتباه پایان دنیا تصوری نیست که فقط این بخش از تاریخ انسانی را در بر بگیره این تصور تو هزاران سال هست که در فکر انسان ها بوده و تو به خاطر اینکه از گذشته اطلاعات کمی داری محکوم به تکرار اون هستی پس به گذشتت برگرد میبینی جملت در این درستی بسیار حیله گر و مکار هست و این حس را در تو تقویت می کنه که با اون هم صدا بشی اما بدون سکه تزویر دو رو داره یک روش ابلیس هست و یک روی دیگرش نام مقدس الله اما عوام روی الله رو می بینند و خواص روی ابلیس را همه از اخر میترسن که چه میشود من از اولم میترسم که چی خواستم بدون آدمی زاده افکار خویش است امروز به همان می اندیشد که فردا خواهد شد از اظهار نظرم دلگیر نشو من شاید همون پروانه باشم اما این رو بدون پروانهای زیادی هستند که رهگذرند اما تو 000000000000